por RESISTENCIA 2.0 -
El internacionalista y
activista político neerlandés, Toon Danhieux, ha difundido un interesante artículo
que analiza la situación actual de Nicaragua, explicando detalladamente cómo el
país pasó de vivir una dulce primavera (con altos indicadores de progreso y
seguridad) a un triste invierno, en clara analogía de la violencia, el terror y
el caos fabricados, financiados y dirigidos desde El Pentágono (Estados Unidos),
en un abierto intento golpista al gobierno legítimo del presidente Daniel Ortega.
A continuación, compartimos el análisis de Danhieux
Simpatizantes y opositores
reconocieron que Daniel Ortega fue reelegido con una abrumadora mayoría a
través de los votos emitidos por el pueblo en 2011, en unas elecciones con una
participación de alrededor del 60 por ciento de la población, una cifra que no
se cumple, incluso, en muchas democracias occidentales.
Desde la (re) elección de Ortega en 2006, la empobrecida Nicaragua se convirtió en uno de los primeros países del mundo en implementar el Desafío del Milenio de las Naciones Unidas, destinado a reducir la pobreza a la mitad para 2015. El gobierno logró un crecimiento económico sostenido del 5 por ciento y la estabilidad en el trabajo a través del llamado modelo tripartito, en el que los sindicatos, el gobierno y los empresarios negocian un aumento del salario mínimo cada seis meses.
(Antes del 17 de abril), el
Banco Mundial, el FMI y los países europeos elogiaron a Nicaragua por la falta
de corrupción y el uso efectivo de subsidios y préstamos. El 70 por ciento del empleo
proviene de las pymes. Finalmente, la participación de mujeres nicaragüenses en
actividades públicas y privadas llevó a Nicaragua a los cuatro primeros países
en el mundo por la igualdad de género.
Los nicaragüenses tienen educación
y salud gratuitas; y tienen altos indicadores de atención en salud, por encima
de Guatemala, Honduras y El Salvador y muchos otros países en el continente. Nicaragua
también es líder en relación con la seguridad y la participación social y
económica de las mujeres.
Como movimiento de
solidaridad, ciertamente podemos estar interesados en los desarrollos
políticos internos de Nicaragua y el sandinismo, pero corresponde al pueblo
nicaragüense evaluar y ajustar los malentendidos a través de caminos legales y
protestas pacíficas.
Es nuestro deber de
solidaridad apoyar al pueblo nicaragüense en su lucha contra los intentos
violentos de derrocar a su gobierno legítimo. Los intentos que Estados Unidos
respalda abiertamente y que, si tienen éxito, ciertamente no conducirán a una
"vinculación" de la política, y mucho menos a una mejora mucho mayor
de los nicaragüenses, sino a la restauración de la explotación despiadada que
ya había antes de la revolución sandinista.
Uno de los errores que ha tenido
Nicaragua es no lograr restringir las agencias del gobierno de los Estados
Unidos en su país. Por ejemplo, USAID, una conocida ONG que defiende los
intereses de los EE. UU. En toda la región, recibió $ 31 millones solo en 2016
por "aumentar la resiliencia de la sociedad civil". La Fundación
Nacional para la Democracia (NED) de la época de la Guerra Fría proporcionó $
72,440 en 2017 a la Comisión Permanente de Derechos Humanos (CPDHN, Standing
Human Rights Committee).
CPDHN es al mismo tiempo una fuente muy importante para la prensa occidental por sus informes partidistas sobre las protestas y la respuesta del gobierno. No es coincidencia que la embajadora de los Estados Unidos, Laura F. Dogu, hablara inmediatamente sobre "la violencia estatal del gobierno nicaragüense" en abril y elogió la "Primavera de Nicaragua".
CPDHN es al mismo tiempo una fuente muy importante para la prensa occidental por sus informes partidistas sobre las protestas y la respuesta del gobierno. No es coincidencia que la embajadora de los Estados Unidos, Laura F. Dogu, hablara inmediatamente sobre "la violencia estatal del gobierno nicaragüense" en abril y elogió la "Primavera de Nicaragua".
El gobierno de Ortega no es perfecto, pero quienes apoyan la protesta violenta de hoy deben
darse cuenta de que están tomando un camino muy peligroso, especialmente si
aceptan el apoyo de los EE. UU. Washington nunca apoya por las demandas
(democráticas) de los grupos de personas, sino para aquellos de sus
inversionistas que desean la libertad de explotación, en cualquier parte del
mundo.
Los pecados que Estados
Unidos acusa a Ortega son muy diferentes de aquellos que culpan a los
descontentos nicaragüenses e izquierdistas en el país y en el extranjero por su
gobierno. Lo que le molesta al Pentágono es que Ortega no depende de ellos,
sino que busca la salvación de los países del ALBA (Cuba, Venezuela, Ecuador)
para obtener apoyo económico, con Rusia para enfrentar el narcotráfico y con
China para la construcción del canal interoceánico, el futuro competidor del
Canal de Panamá bajo control estadounidense.
El establishment
estadounidense nunca ha perdonado al pueblo nicaragüense por el derrocamiento
de la dictadura de Somoza respaldada por Estados Unidos en 1979, incluida la
derrota militar de los contras y la posterior reelección de los sandinistas en
2006.
Al igual que Cuba y
Venezuela, también quieren poner a Nicaragua bajo el bloqueo.
El año pasado, la Cámara de Representantes de EE. UU. Votó por unanimidad la "Ley de Condicionalidad de Inversión Nicaragüense", que negará al país los préstamos ofrecidos por instituciones financieras internacionales. La NICA-ACT no ha sido de inspiración para el Senado y hasta la fecha ha sido solo letra muerta. Las manifestaciones de la 'Primavera de Nicaragua' sin duda se utilizarán como pretexto para revivir la Ley NICA en el Senado estadounidense, para tratar de empujar al país hacia un invierno eterno.
El año pasado, la Cámara de Representantes de EE. UU. Votó por unanimidad la "Ley de Condicionalidad de Inversión Nicaragüense", que negará al país los préstamos ofrecidos por instituciones financieras internacionales. La NICA-ACT no ha sido de inspiración para el Senado y hasta la fecha ha sido solo letra muerta. Las manifestaciones de la 'Primavera de Nicaragua' sin duda se utilizarán como pretexto para revivir la Ley NICA en el Senado estadounidense, para tratar de empujar al país hacia un invierno eterno.
Lo que Estados Unidos busca
es un 'cambio de régimen' mediante el cual sus empresas, como en otras partes
de la región y del mundo, puedan explotar al hombre y la naturaleza sin
restricciones, sin ser molestados por inversores de otros continentes y
ciertamente no por un pueblo organizado.
Al igual que Venezuela,
Nicaragua necesita nuestra solidaridad en la lucha contra otro intento de
'golpe de estado' llevado a cabo por el Pentágono.
No a la intervención de los
Estados Unidos!
No a la violencia callejera!
Sí al diálogo nacional!
Hasta La Victoria Siempre
(Toon Danhieux)
Nicaragua: Van de lente naar de winter
De volkssteun is wellicht
niet meer wat het geweest is en over het beleid van Ortega kan zeker van alles
worden gezegd. Ook over de presidentsverkiezingen van nog geen twee jaar
geleden zijn er twijfels. En de dialoog met de basis is minstens zwak te noemen.
Maar vriend en vijand erkenden toch dat Ortega met overgrote meerderheid van de
uitgebrachte stemmen - en dat bij een opkomst van ongeveer 60 procent, een
cijfer dat in veel Westerse democratieën niet gehaald wordt - werd herverkozen.
Sinds de (her)verkiezing van
Ortega in 2006, werd het verarmde Nicaragua een van de eerste landen ter wereld
die de Millenniumuitdaging van de VN hebben volbracht dat ten doel had om de
armoede tegen 2015 met de helft terug te dringen. De regering verwezenlijkte
een duurzame economische groei van 5 procent en stabiliteit in de arbeid door
middel van het zogenaamde Tripartite Model waarin vakbonden en grote bedrijven
een halfjaarlijkse verhoging van het minimumloon onderhandelden met de regering
die tussenbeide kwam toen de twee andere partijen het niet eens konden worden.
Voor het pact met het
binnenlands patronaat en de kerk is er weinig alternatief zolang de Sandinisten
geen absolute meerderheid halen tijdens verkiezingen. De Wereldbank, het IMF en
de Europese landen prezen Nicaragua allemaal voor het gebrek aan corruptie en
het effectieve gebruik van subsidies en leningen. 70 procent van de
werkgelegenheid komt van KMO’s en zelfstandigen in plaats van TNO’s. Tot slot
bracht de participatie van Nicaraguaanse vrouwen in openbare en particuliere
activiteiten Nicaragua naar de top vier van landen in de wereld voor
gendergelijkheid.
De Nicaraguanen hebben
gratis onderwijs en gezondheidszorg en hoewel kwalitatief ter attentie van
bijvoorbeeld Cuba nog een grote weg afgelegd moet worden, torenen de
gezondheidsindicatoren van het land uit boven die van Guatemala, Honduras en El
Salvador en vele andere landen in het continent. Ook met betrekking tot
veiligheid en sociale en economische participatie van vrouwen gaat het in die
landen veel slechter dan in Sandinistisch Nicaragua.
Inderdaad gaat het de
laatste tijd economisch moeilijker door de teruglopende steun van de ALBA,
vooral uit Venezuela dan, dat zelf met binnenlandse en buitenlandse economische
sabotage te maken heeft en met een financiële blokkade.
Van de lente naar de winter?
Als solidaire beweging
kunnen we ons zeker in de interne politieke ontwikkelingen van Nicaragua en het
Sandinisme interesseren, maar het hoort het Nicaraguaanse volk toe
mistoestanden van hun regering te beoordelen en bij te sturen via legale wegen
en vreedzaam protest. Onze solidaire opstelling geeft ons niet het recht zelf
aan de Sandinistische regering sterren uit te reiken of af te nemen na een
soort onderzoek van ‘linksheid’.
Het is onze solidaire plicht
het Nicaraguaanse volk te steunen in hun strijd tegen gewelddadige pogingen om
hun wettige regering omver te werpen. Pogingen die openlijk gesteund worden
door de VS en die – bij succes – zeker niet zullen leiden tot een ‘verlinksing’
van het beleid, laat staan tot een lotsverbetering van de Nica’s, maar tot de
restauratie van meedogenloze uitbuiting van voor de sandinistische revolutie.
Misschien verbaast het dat
de VS nu op de kar van een links geïnspireerd protest springen, maar ook voor
het imperialisme heeft de kleur van de kat weinig belang. In Syrië bewapent de
VS zowel links georiënteerde milities tegen Assad als Jihadisten, ideologieën
die ze geen van beiden op eigen grondgebied dulden. Al wie kan helpen een al
dan niet verkozen regering die niet slaafs de belangen van de VS-bedrijven
volgen af te voeren, is bruikbaar.
Een van de fouten die de
Sandinisten kunnen worden aangewreven is dat ze er niet in slagen de
agentschappen van de VS-regering in hun land aan banden te leggen. Zo kreeg
USAID, een notoire zogenaamde ngo die overal in de regio de belangen van de VS
verdedigt alleen al in 2016 31 miljoen dollar toegeschoven voor het “verhogen
van de weerbaarheid van de civiele samenleving”. De National Endowment for
Democracy’ (NED) uit het Koude Oorlog tijdperk gaf in 2017 72.440 dollar aan de
Comision Permanente de Derechos Humanos de Nicaragua (CPDHN, Permanent
mensenrechtencomité). CPDHN is tegelijk een zeer belangrijke bron voor de
westerse pers voor haar partijdige berichtgeving over de protesten en de
regeringsreactie. Niet toevallig sprak VS-ambasadrice Laura F. Dogu in april
onmiddellijk over “staatsgeweld van de Nicaraguaanse Regering” en loofde ze de
‘Nicaraguaanse lente’.
Ortega’s regering is
duidelijk verre van perfect maar zij die vandaag het gewelddadig protest
ertegen steunen moeten beseffen dat ze een zeer gevaarlijk pad bewandelen,
vooral als ze de aangeboden steun uit de VS aanvaarden. Washington rijdt nooit
voor de (democratische) eisen van die groepen maar voor die van hun investeerders
die vrijheid van uitbuiting willen, overal ter wereld.
De zonden die de VS Ortega
aanrekenen zijn hele andere dan die de ontevreden Nicaraguanen en linksen in
binnen- en buitenland zijn regering verwijten. Wat het Pentagon dwars zit is
dat Ortega zich niet afhankelijk van hen opstelt maar zijn heil zoekt bij de
ALBA-landen (Cuba, Venezuela, Ecuador) voor economische steun, bij Rusland voor
de aanpak van de drugstrafiek en bij China voor de aanleg van het
interoceanisch kanaal, de toekomstige concurrent van het Panamakanaal dat onder
VS-controle is.
Het VS-establishment heeft
het Nicaraguaanse volk de omverwerping van de door de Verenigde Staten
gesteunde dictatuur van Somoza in 1979 nooit vergeven, ook de militaire
nederlaag van de contra's en het vervolgens opnieuw verkiezen in 2006 van de
sandinisten niet. Net als Cuba en Venezuela willen ze daarom ook Nicaragua
onder blokkade leggen. Vorig jaar stemde het Amerikaanse Huis van
Afgevaardigden unaniem voor de ‘Nicaraguan Investment Conditionality Act’ die
het land zal afschermen van leningen die door internationale financiële
instellingen worden aangeboden. De NICA-Act vermocht de Senaat maar weinig te
inspireren en bleef tot nog toe dode letter. De demonstraties van de
‘Nicaraguaanse lente’ zullen zeker als voorwendsel worden gebruikt om de
NICA-Act in de Amerikaanse Senaat nieuw leven in te blazen om te proberen het
land opnieuw in een eeuwige winter te duwen.
Wat de VS zoeken is een
‘regime change’ waardoor hun bedrijven zoals elders in de regio en de wereld
ongebreideld mens en natuur kunnen exploiteren, niet gestoord door
investeerders uit andere continenten en zeker niet door een georganiseerd
volk. Evenzeer als Venezuela heeft Nicaragua nood aan onze solidariteit in
de strijd tegen een zoveelste poging tot ‘zachte staatsgreep’ gedirigeerd door
het Pentagon.
Neen aan de VS-interventie
Neen aan het straatgeweld,
Ja aan de nationale dialoog
Hasta La Victoria Siempre
Excelente articulo
ResponderEliminar